Artikel 25 van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (1948) belooft dat het er eens van moet komen. Naar aanloop van de internationale vrouwendag wens ik alle vrouwen de vrijheid om te kiezen voor hun levensdoel, ook al is dat het opvoeden van de eigen kinderen.
De week van de vrijwilliger ligt net achter ons en naar aanloop van vrouwendag heb ik al enkele tijd bedenkingen. Het is gewaagd maar ik doe het toch! Vrijwilligerswerk is de sociale motor van onze economie, zo lees ik in een artikel. Dat hebben we heel goed gevoeld tijdens de crisisperiode. De vrijwilligers aantallen stijgen jaar na jaar, mensen willen zich inzetten voor anderen. Ik ben absoluut voorstander want vrijwilliger zijn, doet goed! Maar wordt het ook niet eens tijd om terug waarden te geven aan al het werk dat vrouwen of mannen gratis verrichten in het huishouden? Het gezin de hoeksteen van onze samenleving.
Voor vele mensen is de grens tussen werk en vrijwilligerswerk (huishoudelijk werk, kinder-en mantelzorg) heel vaag aan het worden. Bijkomend evolueren andere dingen die vroeger in de vrije tijd gedaan werden ook meer en meer naar betaald werk zoals kunst, sport, onderzoek, wetenschappen, thuiszorg voor externe zorgbehoevenden, filantropie,...
Waarom kan dat voor huishoudelijke taken en kinderverzorging niet als dusdanig gezien worden? Zodat er weer extra geïnvesteerd kan worden in de opvoeding van onze kinderen en kinderopvang weer verzekerd is.
In een wereld die rijker wordt-waar robots meer en meer het werk doen- ontstaat ook meer ruimte voor familie, kinderzorg, creatie, wetenschappen, kunst, sport en al het andere wat het leven de moeite waard maakt. Het kan volgens mij anders!
Wat zou jij dan willen?
Nicole V.
Chief Officer for happy profit
